Triple D. cruising in The Gahn

Lieve allemaal,

Een passende titel en een hoop nieuwe gebeurtenissen. Voor het eerst heb ik echter geen idee waar ik moet beginnen. Ik zit op dit moment achter de computer in een hostel in Melbourne. De afgelopen 3 weken heb ik onbeschrijfbaar veel kilometers afgelegd en weer allemachtig veel meegemaakt.
Wat te zeggen van een tweede roadtrip in de Eagle, het gaspedaal werd nogmaals flink ingetrapt en samen met de Engelse dames hebben we in 7 dagen ruim 2350 kilometer aan ons totaal weten toe te voegen. In Darwin aangekomen was het in een woord GEKKENHUIS. Ik heb in 3 nachten op stap, nog nooit zoveel meegemaakt als de avonden in Darwin. Op stap met Andy, Chris, James en Luc, 4 Engelse gasten die wel van een biertje houden. Het uitgaansleven in Darwin is daarbij tevens in mijn persoonlijke top 10 binnen gekomen op nummer 1. Mitchellstreet is een lange straat vol met bars, hostels en discotheken. Toen ik na 3 lange weken kamperen in West-Australie en Northern Territory voet zetten in een nachtclub voelde het alsof ik zowel letterlijk als figuurlijk de hemel binnen stapte. Ik sloeg twee grote klapdeuren open en de smile die vanaf dat moment op mijn gezicht aanwezig is raak ik maar niet kwijt.
In Darwin stapte ik voor een luttele 28 uur de trein in. De wereldbekende Gahn vervoert twee maal per week een select groepje toeristen van Darwin naar Adelaide of visa versa. De ruim 3000 kilometer kan in ene worden afgelegd, ga er gerust vanuit dat je ruim twee dagen non-stop in de trein aanwezig ben. Ik koos ervoor om in Alice Springs uit te stappen en samen met 20 andere backpackers vertrokken we de volgende dag richting Alice Springs en Kings Canyon. Dat we in deze drie daagse tour nogmaals ruim 1500 kilometer zouden afleggen, waren ze mij vergeten te vertellen. Gelukkig overtrof de groep al mijn verwachtingen en ik kan met een gerust hard zeggen dat de The Rock Tour rond Alice Springs een speciaal plekje in mijn hard heeft veroverd. Natuurlijk straks meer over mijn kampeeravontuur onder de sterren en een wilde nacht in Alice Springs. Ook zal ik in het kort proberen te vertellen waar ik mijn nieuwe bijnaam aan te danken heb. Triple D kan gerust aan het rijtje (Dikkop, Kauf en Amsterdam) worden toegevoegd.
Na weer een lange nacht in de trein, kwam ik 5 dagen geleden aan in Adelaide. Jammer genoeg was ik maar een dag in Adelaide, al kan deze dag (+nacht) zo de boeken in. Adelaide is de festivalstad van Australië en ondanks het suffe imago is er van alles te doen. Na een kort nachtje werd ik opgepikt voor mijn tweede en tevens laatste tour in Australië. In 3 dagen tijd heb ik de Grampians en de Great Ocean Road verkend. Met een groep waar ik alleen al meerdere blogs over kan schrijven, heb ik weer een aantal bizarre dingen meegemaakt. De tour daarentegen was absoluut de moeite waard, zojuist ben ik met 1200 kilometer op de teller afgezet in Melbourne.
Zoals jullie wel kunnen opmaken waren de afgelopen weken wat aan de drukke kant. Ik heb nu 5 dagen om met mijn nieuwe vrienden Melbourne te verkennen. Een stad waar weer van alles mogelijk is. Maar laat ik beginnen bij het begin, jullie hebben tenslotte nog een nacht tegoed van mij in Broome.

Broome een stad waar ik veel van had verwacht, viel op het eerste moment wat tegen. Iedereen aan de Westkust heeft het over het o zo geweldige Broome. Ik verbleef in een hostel in de buurt van Cabel Beach, bekend vanwege haar onweerstaanbare zonsondergang. Een leuk hostel waar ik zowaar besloot een rustig avondje te houden. Hapje eten, paar drankjes en vroeg naar bed. Zoals 9 van de 10 keer wanneer ik dit van plan ben, ging het ook deze keer weer niet door. Ik raakte aan de praat met twee kiwi’s uit Invercargill. Legendarische avondjes in Barluca werden opgehaald en voor ik het wist waren we op weg naar de plaatselijke pub. Hier werden weer de nodige connecties opgedaan en voor ik het wist werd ik de volgende dag in een locale tourbus wakker. Deze geweldige avonden blijven zich maar op stapelen, ik kan er gelukkig wel om lachten! In Broome heb ik vervolgens nog een avondje herinneringen opgehaald met de groep van roadtrip Eagle 1 en tevens hebben we een bezoekje gebracht aan de plaatselijke openluchtbioscoop.
Inmiddels werd het tijd om onze roadtrip richting Darwin te vervolgen. In mijn vorige verhaal was ik er al kort over begonnen. De 4x4 tour dwars door de Kimberley’s was geannuleerd vanwege te weinig aanmeldingen. Een alternatief bood zich gelukkig snel aan. De Engelse dames vroegen of ik in was voor een tweede avontuur in de Eagle. Wie wordt er nu niet dagelijks wakker in een kinki auto met twee Engelse moppies naast hem?
Omdat je voor veel Nationale Parken in de Kimberley’s een 4x4 nodig heb, hebben we een aantal dingen moeten overslaan. Deze alternatieve trip bracht gelukkig ook enkele voordelen met zich met zich mee; een extra nacht in Broome en drie extra nachten in Darwin. Laat ik het zo zeggen, deze 4 dagen met bijbehorende nachten had ik voor geen goud willen missen.

Het begon allemaal met het oppikken van de Eagle in Broome en haar gereed maken voor een week kamperen. De eerste dagen hebben we vooral veel gereden. S’ avonds toverden we de Eagle om in onze eigen loungeroom, zodat we wat spelletjes konden spelen of naar muziek konden luisteren. Dag 2 ging ik op zoek naar een overnachtingplaats met douche, naar mijn weten waren de dames hier wel aan toe. De dames antwoorden echter met een verassende, ‘we kunnen heus wel wachten tot Darwin’. Heerlijk om twee dames in Perth te leren kennen die niet zonder stroom kunnen, iedere ochtend stonden ze minimaal 30 minuten voor de spiegel en een stopcontact voor de stijltang kan toch echt niet ontbreken. Inmiddels waren de dames net als ik, flink verwilderd. En zo gebeurde het dat we een volle week langs de weg hebben gekampeerd en uiteindelijk in Darwin van een welverdiende eerste douche konden genieten.
Voordat we in Darwin aankwamen moesten er natuurlijk de nodige culturele stops worden gemaakt. Onderweg hebben we genoten van een heerlijke lunch bij de Geike Gorge of de Lake Argayle Dam. Door het ontbreken van een 4x4 stonden de meeste uitjes echter gepland in de Northern Terrorty. De Terrorty is een verhaal apart in Australië, regels zijn hier schaars en alles is er eigenlijk mogelijk. Allereerst verbleven we een nacht in Gregory National Park. Hier hebben we wat kleine hikes gelopen. Vervolgens werden er na 3! Alcoholvrije dagen, weer aankopen gedaan in Katherina. Vanwege het drankmisbruik onder de Aboriginals zijn er een aantal strenge eisen opgesteld. Zo moet je jezelf altijd legitimeren bij een alcoholische aankoop. Vervolgens wordt je paspoort gescand en je aankopen worden per week bij gehouden. Er is een maximum van 1 krat bier per auto en de goedkope wijn, genaamd goon is in de meeste steden al helemaal niet te koop. Ik zeg best streng allemaal en dan te bedenken dat tot 2 jaar geleden er geen snelheidslimiet op de snelweg aanwezig was. Tegenwoordig staat deze op 130 en dit is voor een eenbaanssnelweg.
Na een mooie wandeltocht in de welbekende Katherine Gorge werd er een bezoekje gebracht aan de Edith Falls. Voor mij weer een hoogtepuntje, klimmen rondom de waterval en vervolgens vanaf grote hoogte de sprong wagen. Deze gezellige dag werd afgesloten in de lokale pub van Hayes Creek. Een avond in de voortekenen van Darwin, waarin eens ter meer werd bewezen dat dames uit Engeland wel degelijk weten wat bier drinken is.
De laatste twee dagen werden doorgebracht in Litchfield National Park. Een park vergelijkbaar met Kakadu, echter eenvoudiger bereikbaar. De hele dag in watervallen gezwommen en onze laatste nacht volledig geïsoleerd doorgebracht langs een riviertje. Kamperen zoals het hoort, een perfecte afsluiting van wederom een ultieme roadtrip. Vervolgens vol gas richting Darwin en daar werd voor de tweede keer emotioneel afscheid genomen van de Eagle…

Mijn verblijf in Darwin was zoals jullie in het begin van dit verhaal al hebben kunnen lezen een groot succes. Darwin is rond deze tijd van het jaar the place to be, de 35 graden gemiddeld zeggen genoeg. Darwin beschikt over een heuse wavepool. De droom voor iedere mannelijke backpacker, zeker omdat iedere vrouwelijke backpacker hier de hele dag in de zon ligt. Ben je de wavepool of zoutwater lagoon zat, Darwin heeft genoeg activiteiten te bieden. Samen met Luc, een Engelsman die ik via Helen en Stephanie heb leren kennen, heb ik meerdere middagen langs de waterkant doorgebracht. Samen met onze vishengel hebben we een aantal visjes binnen gehaald.
Laat ik van deze mogelijkheid gebruik maken om wat meer uitleg over mijn bijnaam te verschaffen. Bij aankomst in Darwin leerde ik 4 Engelse gasten kennen. Al genietend van een biertje en de zonsondergang was een van deze jongens bezig met vissen. Tot groots plezier van de rest, werd er een flinke vis binnengehaald. Wat hierna gebeurde zal mij voor altijd bij blijven. 4 grote brede Engelse gasten staan te springen en rennen rondjes om de zojuist binnen gehaalde vis en hebben geen idee wat er mee moet gebeuren. Na enige minuten komen ze overeen dat de vis toch echt eerst moet worden gedood, alvorens ze hem konden fileren en bakken op de barbecue. Ik wil niet zeggen dat ik een held ben met dieren, in tegendeel, maar na enige minuten werd ik naar voren geroepen en er was besloten dat Dutch Dave de steen moest vasthouden. Laat ik de details voor mijzelf houden, maar bij aankomst in het hostel werd ik spontaan gedoopt tot Triple D (Dangerous Dutch Dave). Zonder gekheid een bijnaam die mij genoeg voordelen in Darwin heeft opgeleverd!
Darwin heeft iedere donderdag en zondag avond een avondmarkt. Heerlijk eten, genieten van een zonsondergang op het strand en live muziek. Vervolgens met de hele groep het nachtleven in duiken, wat wil je nog meer? Ik kan nog wel even doorgaan over alle voordelen in Darwin, het waren gewoon 4 drukke en gezellige dagen. Voordat ik overschakel naar een nieuwe onderwerp, wil ik nog een laatste gebeurtenis met jullie delen. Niet dat ik er trots op ben, maar dit zegt genoeg over mijn verblijf in Darwin. Het is een lang verhaal wat ik eigenlijk persoonlijk aan jullie moet vertellen, maar ik ga toch een poging wagen. Op de tweede stapavond stond ik samen met dezelfde 4 Engelse gozers op de dansvloer, Corona in het linker handje. Als een groep leeuwen stonden wij te loeren voor onze prooien en samen hadden we de grootste lol. Uit het niets heb ik oogcontact met een prachtig meisje. Jullie weten vast wel wat ik bedoel, het type oogcontact waar je altijd naar op zoek bent. Na een aantal seconden, wordt het mij iets te ongemakkelijk en ik besluit over te gaan tot de knipoog. Een move die in goede aarde lijkt te vallen, want de betreffende dame besluit tot actie over te komen en ze loopt recht op ons af. Ik voel 4 paar ogen van de Engelse jongens in mijn rug prikken en met volle overtuiging stap ik op deze prachtige dame af. Om op zo’n moment met een juiste openingszin te komen, is natuurlijk essentieel, gelukkig is deze eer niet aan mij en zonder enige schroom begint de dame een gesprek met mij. ‘ Hei, How are you? Feeling better again?’. Begrijp me goed, ik dacht echt dat ik deze dame voor het eerst zag en op het eerste moment denk ik dat ze een grapje maakt. Ik kijk haar vragend aan en antwoord met een casual; ‘I think we didn’t met before? I’m Dave’. Een brede glimlach ontstaat en op hetzelfde moment denk ik, huppa, deze is binnen. Ik draai mezelf om en uit het niets zie ik 4 paar duimen de lucht ingaan. Vol goede moed draait ik mijzelf om en maak me klaar voor move 2. De dame laat het er echter niet bij zitten en begint vervolgens een heel verhaal over hoe ze mij gisternacht heeft ontmoet en dat ze het maar al te moeilijk vond om een gesprek met me te voeren. Na een aantal schaamtelijke minuten kom ik erachter dat ze mij de vorige nacht heeft opgepikt bij receptie. Ik stond daar stennis te makken in mijn onderbroek en de mensen van receptie hadden geen idee wat ze met me aan moesten omdat niemand mij kon verstaan. Uiteindelijk zijn ze erachter gekomen dat ik mijn sleutel in mijn kamer heb laten leggen toen ik een bezoekje aan het toilet bracht. De dame waar ik op het moment mee in gesprek ben, heeft mij met enige moeite naar mijn kamer weten te brengen. Een verhaal om niet trots op te zijn, maar wel een geweldige openingzin en de start van een mooi verhaal. Vervolgens loop ik naar de bar om de betreffende dame op een cocktail te trakteren. Het begin van een leuke nacht…

Tot zover mijn avonturen in Darwin, er zijn talloze Darwin verhalen beschikbaar bij thuiskomst, natuurlijk ongecensureerd! Na een emotioneel afscheid met de Engelse dames stap ik op de trein richting Darwin. Een 28 uur durende treinreis waarin weinig bijzonders gebeurd.
In Alice Springs leer ik Aline en Jens kennen. Twee Duitsers waar ik de afgelopen dagen veel mee ben opgetrokken. Na een nachtje in Alice Springs worden we de volgende dag vroeg opgepikt door Max, onze tourguide voor de komende dagen. Samen met 17 andere backpackers gaan Jens, Aline en ik de komende dagen de omgeving van Kings Canyon verkennen. Natuurlijk worden er bezoekjes gebracht aan Uluru,Kata Tjuta en er stond zelfs een kamelenrit op het programma.
The Rock Tour is absoluut een aanrader. Een diverse groep met mensen uit Amerika, Brazilie, Canada, Duitsland, Engeland, Ierland, Oostenrijk, Frankrijk, Japan, China en Taiwan. Een tourguide die absoluut weet waar die over praat en natuurlijk een geweldige omgeving. ’S Nachts werd er geslapen in een swag, alweer een unieke ervaring. Een swag is een typisch Australisch begrip en simpel uitgelegd is het een tent, slaapzak en matras ineen. Het mooie is dat je in de buitenlucht slaapt en omdat je in de woestijn slaapt is de sterrenhemel uniek. Al liggend bij het kampvuur, genietend van een goed gesprek, leuke spelletjes of losgaan op de muziek, alles was mogelijk bij deze tour. Uiteindelijk hebben we de zonsopgang en zonsondergang bij Uluru mogen bewonderen en samen met een Amerikaan ben ik in 30 minuten zelfs de Ayers rock opgerend. Een beslissing die overigens niet door iedereen hier in Australië wordt gewaardeerd. De Aboriginals noemen het een schande en al jaren is het een gesprek in de landelijke politiek. Van de 20 mensen in onze groep waren de Amerikaan, een 28 jarige marinier, de enige twee die deze gevaarlijke uitdaging aangingen. Ik snap niet waarom deze levensgevaarlijke tour voor iedereen beschikbaar is, maar ik moet toegeven toen ik boven op deze steen stond gaf het wel een enorme kick. De beklimming van Uluru was absoluut een nieuwe hoogtepunt van mijn reis, na een rit op een kameel kon deze trip al helemaal niet meer stuk.
De tour werd afgesloten met een gezamenlijk nachtje uit in Alice Springs. Het zegt genoeg over onze groep denk ik wanneer ik met trots vertel dat iedereen aanwezig was in de bar en iedereen duidelijk bezig was op de dansvloer. De titel voor meest energieke persoon werd gedeeld door de twee dames van Taiwan. Met geen enkele mogelijkheid hield ik het voor mogelijk dat deze twee dames persoonlijk de tour hebben gemaakt. Met zoveel energie liepen ze rond en natuurlijk moest er geregeld worden geposeerd voor een foto. Toen ik in Alice Springs om twee uur ’s nachts een helder moment had, ik stond in een casino aan een lege blackjack tafel, werd het tijd om afscheid te nemen. Alice Springs is een stad waar eigenlijk niets te beleven valt, maar zoals altijd, wanneer je de juiste mensen ontmoet maakt het niet uit waar je je begeeft.

In het bijzijn van Aline stapte ik een aantal uur later de trein in. Al zittend naast een van de mooiste meiden die ik deze reis heb leren kennen vlogen de uren eigenlijk zo voorbij. In The Gahn werd zelfs de verjaardag van Joe (een Engelsman die we op de Rock Tour hebben leren kennen) gevierd met chocolade cake en de nodige VB’s. Voordat we het wisten kwamen we aan in Adelaide. Een stad waar ik mijzelf direct op mijn gemakt voelde. Een middag city seeing met mijn nieuwe Duitse reismaatje werd afgesloten met een spetterende nacht in de uitgaansstraat van Adelaide. Geweldig om in het bijzijn van een mooie meid op stap te gaan, over aandacht niet te klagen.
Over deze nacht en natuurlijk mijn tour richting Melbourne in een volgend verhaal meer. De komende dagen staat er genoeg op de planning, in combinatie met de afgelopen dagen zal dit vast een passend slot vormen voor mijn verblijf in Australië. Dit is een lang verhaal, sorry hiervoor. Het is echter ongekend wat ik de afgelopen dagen heb meegemaakt, dus vandaar deze lange versie. Ik hoop dat jullie er evengoed van hebben genoten. Ik voel me vereerd met jullie reacties iedere keer en geloof het of niet, deze zijn iedere keer weer geweldig om te lezen.

Ik kijk zojuist op het computer beeldscherm, 5 september 2011. Ik ben gewoon al bijna 12 maanden op pad. Sommige van jullie heb ik al ruim 14 maanden niet gezien wanneer ik Turkije mee tel. De planning in Azie is nog steeds onbekend maar de planning om in december huiswaarts te keren staat nog steeds vast. Mijn volgende verhaal zal ik waarschijnlijk ergens in Thailand plaatsen. Ik heb gelukkig de laatste weken veel mensen leren kennen die ervoor hebben gezorgd dat ik erg naar Azie uit kan kijken. Gelukkig maar, want afscheid nemen van Australie en alle mensen die ik hier heb leren kennen is al moeilijk genoeg.

Ik ben benieuwd naar de kermisavonturen. Kom maar op met de details en roddels? Geniet van alles en iedereen.

‘Life today, think tomorrow’.

Denk aan jullie.

Triple D.