HappyHour in Cambodja

Lieve Allemaal,

Cambodia, een land waar werkelijk waar alles mogelijk is. Of je nu bij een plaatselijke schietclub een AK 47 afvuurt of met een bazooka een koe overhoop schiet. Op iedere hoek van de straat wordt er je een dikke joint aangeboden, biertjes kosten nog geen 50 cent en voor een aantal dollar huur je een prive bungalow met een prachtig zonsondergang uitzicht.
Het einde van deze geweldige reis is inmiddels inzicht. Voor nu geniet ik echter nog met volle teugen, al moet ik toegeven dat het geweldig is om de feestdagen thuis aan het Paadje te vieren. De backpack is inmiddels redelijk gevuld met souveniers. Het is zoiezo grappig om te zien dat maar weinig persoonlijke spullen de eindstreep gaan halen. Het meerendeel van mijn spullen dat ik 14 september vorig jaar in mijn packpack propte begeeft zich ergens in Oceanie. Schoenen zijn inmiddels een keer of 4 vervangen en ook de meeste shirtjes heb ik omgeruild voor een nieuw exemplaar. In mijn vetrouwde Muchachomalo boxers zitten inmiddels de nodige gaatjes, probeer in Azie maar is maatje XL te vinden.
Ik en Robert hebben inmiddels afscheid van elkaar genomen. Hij doet Cambodia in 10 dagen en pikt vervolgens zijn zus op in Bangkok. Ik heb echter een aantal dagen terug besloten om mij Muay Thai lessen te skippen. Deze Thaise vechtsport is razend populair in Azie en vergt de nodige lichamelijke training. Het plan was om mijn laatste maand al sportend door te brengen, zo kom ik nog enigsinds fit thuis. Aangezien het reizen in Azie goedkoop is en overal van alles te doen is, kies ik ervoor om zo af en toe een rondje hard te lopen. Dit geeft mij een maand te tijd om meer van Cambodia en de eilanden van Thailand te zien. Nu is het natuurlijk afwachten of ik fit genoeg thuiskom om op 8 januari de halve marathon van Egmond te lopen? Maar dit is voor latere zorg, de laatste weken in Vietnam en zeker de laatste week hier in Sinahoukville zijn weer allemachtig te noemen. Laat ik verder gaan met waar ik de vorige keer was gebleven.

In Hoi An hadden Robert en ik het plan om een pak op maat te laten maken. Hoi An staat bekend als ‘tailor’ city en dit hebben we geweten. Honderden winkels strijden om de toeristen, iedere shop beweert de beste en goedkoopste te zijn, probeer dan maar is een geschikte shop te vinden. Na een aantal gladde verkooppraatjes kozen we uiteindelijk voor een ouderwets uitziende winkel met een schattig vrouwtje dat rustig onze wensen aanhoorden. Je krijgt een boek voorgeschoven vol bekende Holywood sterren en dan kies je simpelweg een stijl en kleur. Ik koos uiteindelijk voor een zwart/grijs Patrick Demsey pak met roze binnenvoering. Robert ging voor een zwart pak met lichte krijtstreep en een paarse binnenvoering alla Brad Pitt. Na een aantal keer passen en meeten mocht het resultaat er wezen. Nu maar hopen dat wanneer het pakketje over 3 maanden in Nederland aankomt ik het pak nog pas (we hebben de pakken in een doos per zeecontainer naar Nederland gestuurd).
In Hoi An liep Robert een dipje op. Gelukkig viel het achteraf mee maar op het moment was het wel even schrikken. Bij een potje voetbal op het strand tegen een groepje locals verdraaide hij zijn knie. Na een ziekenhuisbezoekje bleek er niets kapot te zijn, wel moest er een aantal dagen gerust worden. Voor Robert een saai verblijf in Hoi An, ik had het geluk dat mijn Israelische maat Amit ook aanwezig was. Samen met Amit zijn we flink het nachtleven van Vietnam ingedoken, wat resulteerde in een aantal memorable avonden. De eerste avond stonden we in een rustig barretje een potje pool te spelen. Jullie geloven nooit wie ik daar tegen het lijf liep. Een Noors meisje waar ik 2 jaar geleden wat mee heb gedate op Rhodos. Zij studeerd hier en was dus bekend met het lokale uitgaansleven. Wat als een rustig avondje begon, liep compleet uit de hand en eindigde met een pool party bij een luxe beach resort. Een tweede en derde avond was het weer raak, met Amit als wingmen hadden we grootste lol. Daarbij zorgde het ‘Halloween’ thema voor een extra dimensie, wat een feest in Hoi An.

Na nog maar is een nachtbus kwamen we aan in Nah Trang. Nachtbussen zijn ideaal in Vietnam, je hebt een bedje tot beschikking, je reist vanzelfsprekend ‘s nachts en verliest hierdoor geen tijd aan saaie reisdagen. Aangekomen in ons hotel werden we er nogmaals op gewezen, een bordje liet ons weten dat het hotel niet aansprakelijk kan worden gesteld bij het verlies aan waardevolle spulen in de kamer. We hadden reeds eerder geruchten gehoord over Nah Trang, de meest criminele stad in Vietnam. Vooral het strand scheen onveilig te zijn en ‘s nachts was het oppassen voor de kamikazi hoeren. Deze lokale dames komen in een groep op je af en schijnen je van alles te beroven. Vooraf vonden we de verhalen al wat sterk en achteraf gezien heb ik me geen enkele keer onveilig gevoeld. Pas goed op je zelf en denk na met alles wat je doet.
Nah Trang ligt in het Zuiden van Vietnam en dit betekent; einde regenseizoen, welkom droogseizoen. Laat ik nog maar is aangeven dat wij Nederlanders geen idee hebben bij de diverse seizoenen. In Azie daarentegen barst het van de seizoenen, met Bangkok als voorbeeld (Bangkok heeft al weken te maken met wateroverlast) wil ik jullie nog maar is de tip geven; ‘Wanneer je Azie bezoekt, check de seizoenen, dit kan een hoop teleurstellingen voorkomen’.
In Nah Trang scheen gelukkig de zon en hier hebben we dan ook dankbaar gebruik van gemaakt. 3 dagen lang zon, zee, strand en happy hour. Verder hebben we nog een bezoekje aan het lokale waterpark gebracht. Voor Vietnamese begrippen een prima onderhouden attractiepark met genoeg glijbanen en gamehallen om je een dagje bezig te houden. Als kleine kinderen renden we door het park op zoek naar de ‘ultimate slide’. Verder was er in Nah Trang een bruisend nachtleven. In de Sailors Club en de Why Not bar ging het dak er weer flink af en zijn er weer de nodige vrienden gemaakt.

Onze volgende bestemming was Mui Ne, opnieuw een badplaats aan de Zuid Chineese zee. In Mui Ne wederom veel op het strand gelegen en happy houres gevierd. Ons hoogtepunt in Mui Ne was een middagje de toerist uithangen. In 4 uur tijd bezoek je in een oude armyjeep alle locale hoogtepunten; witte zandduinen, rode zandduinen, een vissersdorp en nog een aantal interessante natuurverschijnselen. Wat voor ons de reden was voor dit eigenlijk iets te toeristische tripje; quad rijden en wel op de zandduinen. Iets wat ik in Nieuw Zeeland al wilden doen maar er toen eigenlijk nooit van is gekomen. Regels in Vietnam zijn net als in de rest van Azie schaars, een helm was dan ook niet verplicht. Met een zonnenbril op hebben we ons is flink uitgeleefd op die witte zandduinen, ik denk dat de foto genoeg zegt.
In Mui Ne namen we ook afscheid van Amit. Mijn enige Israelische vriend was redelijk gelukkig met de Vietnamese dames en besloot daarom zijn visa te verlengen. Na een geslaagde laatste avond stapten wij in onze laatste Vietnamese nachtbus. Onze laatste stop in Vietnam; Ho Chi Minh city oftewel Saigon.

De 3 dagen in Saigon waren goed georganiseerde toerist dagen. Alle hoogtepunten hebben we in drie dagen weten te proppen. Een middagje shoppen bij een lokale markt, de stad bekijken vanuit de Skytower, het oorlogsmuseum en natuurlijk een bezoekje aan de tunnels. Persoonlijk vind ik de wereldbekende tunnels overgewaardeerd en te toeristisch. Het oorlogsmuseum aan de andere kant was super interessant. Er was een fotoreportage over wat de Amerikanen hier allemaal hebben aangericht en dit maakte weer een enorme indruk op mij. De Vietnam oorlog waar je hier over hoort en leest is verschrikkelijk!!
Na bijna 4 weken in Vietnam werd het tijd voor een nieuwe uitdaging. Vietnam is een geweldig land maar het zijn de mensen die in het land wonen die je verblijf iets te chaotisch en oncomfortabel.

Welkom Combodja, zoals ik eerder al vertelde, een land met geen limiet. Het is even wennen want wanneer je geld uit de muur trekt komen er dollars uit, maar wat zal ik zeggen alles went. Op het moment dat ik dit verhaal schrijf met pen en papier lig ik op het strand. De zon schijnt en het zand aan mijn tenen voelt zowaar vertrouwd. Ik ben nu bijna een week in Sinahoukville en ik denk dat iedereen het hier naar zijn zin zal hebben. Het barst er van de jongen gezellige mensen en er is van alles te doen.
Na een aantal wilden nachten pakte Robert en ik de boot naar Koh Rong. Een bountyisland zonder wegen en stroom. 2 nachten hebben we doorgebracht op dit droom eilandje. We sliepen in een houten bungalow aan het strand en speelde wat beachvolleyball gedurende de dag. Verder beetje snorkolen en genieten van alle rust en een koud biertje. Koh Rong was een super ervaring.
Gister hebben Robert en ik afscheid genomen en het is helemaal een beetje vreemd om weer alleen te zijn. Alleen of met Robert het lijkt alsof ik altijd de juiste feestjes weet te vinden, afgelopen nacht een mooie avond gehad met Chris een Zwitser en wat lokale dames...

Voor nu was dit hem weer, ik heb geen idee wat ik nog ga zien of doen hier in Cambodia. Het strandleventje bevalt voorlopig nog wel even. Hopelijk lukt het mij zometeen om wat foto’s te plaatsen.
Ik hoop dat jullie de herfst in Nederland overleven? En voordat jullie het weten ben ik weer in Niedorp te vinden.

Denk aan jullie.

Dave

ps. Ik sluit deze blog graag af met een persoonlijke top 15. Wanneer je reist is je ipod je grootste vriend; daarom voor jullie (maar ook voor mijzelf) mijn ‘ultimate music top 15’. Geloof mij, aan ieder nummer zit een goede herinnering of bizar verhaal.

1. Carolien County – Kiss me or not
2. Cold Chisel – Khe Sanh
3. Oasis – Champagne Supernova
4. David Gray – This year’s love
5. Jimmy Barnes – Workingclassmen
6. Emenim – Beautifull
7. Florence + the machine – Dog day’s are over
8. Metallica - One
9. Snow Patrol – Set the fire to the tirth bar
10. Muse – Starlight
11. Regina Spector – Samson
12. Crade – My Sacrafice
13. Moby – Flower
14. Counting Crows – Colourblind
15. Golden Earing – Going to the run