Aan alles zit een eind en aan een worst wel twee!

Lieve Allemaal,

Zoals de titel al doet vermoeden moet ik helaas meedelen dat dit alweer ons laatste verhaal is. Onze drie maanden zijn te snel voorbij gevlogen, maar wat kunnen we terug kijken op een ongelovelijk avontuur. Genieten doen we tot de laatste minuut, op dit moment zitten we aan de Oostkust van Maleisie op de Perhentian Islands. Hier genieten we van onze laatste week vakantie, geen wekkers, geen nachtclubs en geen zeurende verkopers. Bij aankomst op deze eilanden lijkt het net alsof je een paar jaar terug gaat in de tijd, stroom is enkel beschikbaar van 20:00 uur ‘s avonds tot 8:00 uur ‘s ochtends en er zijn geen motorvoertuigen op deze eilanden te vinden.
Afgelopen donderdag namen we afscheid van Indonesie, met in ons achterhoofd het idee om snel terug te keren. In mijn vorige verhaal was ik al vol lof over dit diverse land, zoals wel vaker is dit gevoel in de laatste weken enkel maar sterker geworden. Het is heerlijk om zonder verwachtingen een land te bezoeken, maar wat we in onze laatste weken hebben gezien en meegemaakt gaat zelfs mijn pet te boven.

In het vorige verhaal konden jullie lezen dat mijn baas bij Mediadam een auto met chauffeur beschikbaar stelde. In het leven van een backpacker zijn dit luxe aangelegenheden waar we dankbaar gebruik van maakten. Samen met onze Duitse vriendinnen Eline en Rieke maakten we er een mooie dag van. Tempels werden afgewisseld met mooie rijstvelden, tevens bezochten we een lokale koffieplantage, diverse markten en eindigden we deze gezellige dag in een luxe club met slechte lokale muziek. De meiden gingen los op de dansvloer terwijl ik maar bleef verliezen met biljarten van de locals. Achteraf gezien hadden we een hoop vooroordelen over Bali, toeristisch is het zeker maar het is een prachtig eiland met genoeg rustigere plekjes.

Vanaf Bali zijn we vertrokken richting de Gili eilanden, een weekje eiland hoppen zagen we al helemaal zitten. De Gili eilanden zijn 3 paradijselijke eilanden op een uurtje varen van Bali. De Aussies zijn ook hier in grote getallen te vinden maar het feit dat het gaat om 3 eilanden betekent voor iedereen wat wils. In een week tijd hebben we een bezoekje gebracht aan 3 totaal verschillende eilanden. We begonnen ons avontuur op het populaire Gili Trawangan, dit party eiland heeft alles, grote resorts en kleine guesthouses, prachtige stranden en een verslavend nachtleven. Overdag huur je een fiets en fiets je van strand naar strand en van beachbar naar beachbar. Tijdens sunset pak je een koud biertje en speciaal sigaretje bij de Sunsetbar. Vervolgens eet je wat bij de nachtmarkt en kijk je een filmpje bij de strand-bioscoop. Na een powernap en een koude douche ben je klaar voor een lange nacht in een van de vele barretjes veelal met live muziek.

Na 3 nachten feesten werd het tijd voor Gili Meno, wat direct het totaal tegenovergestelde van Gili T. bleek te zijn. De toeristen zijn op 2 handen te tellen, wat het coraal en de stranden zeker ten goede komt. Op dit relaxte eiland hebben we 2 dagen gesnorkeld, badminton gespeeld met de locals en veel gelachen om onze guesthouse eigenaar. Deze Aziatische ma Flodder had werkelijk schijt aan alles, ze rookte, ze dronk, ze was veelste dik maar was daarom ook erg gezellig gezelschap. Als laatste stond Gili Air op het programma, ook dit eiland heeft weer zijn eigen charme. Heerlijk eten, te vaak happy hour en iedere avond weer een andere barretje waar wordt gedanst op vage Aziatische techno. De Gili eilanden is de ideale vakantiebestemming voor mensen die kennis willen maken met de schoonheid van Azie, maar geen afscheid kunnen nemen van de Westerse luxe.

Na lang wikken en wegen besloten we Lombok als meest Oostelijke bestemming in Indonesie te kiezen. Het doel was om zover mogelijk Oostelijk af te reizen, maar het klokje tikt nergens zo snel als op vakantie. We hadden nog ruim een week op ons visa, het verlengen van dit visa en het boeken van een nieuw ticket naar Kuala Lumpur bleek helaas een te dure aangelegenheid. Flores en de Komodo dragons moeten dus nog even wachten op ons. Gelukkig voor ons maakte Lombok ALLES goed!!!

Hoe toeristisch Bali kan zijn, hoe on- ontdekt Lombok is. We besloten om wederom een motor voor langere tijd te huren, in 6 dagen en 5 nachten hebben we het hele eiland rond gereden. In deze dagen hebben we zo verschrikkelijk veel meegemaakt, zo hadden we voor de verandering een keer geen lekke band en ondanks dat Lombok niet heel groot is, stond de teller uiteindelijk op 550 kilometer.
In Senaru regende we bijna de weg af, al maakte ons verblijf met uitzicht op Mount Rinjani (3726 meter hoogte) een hoop goed. ‘s Avonds speelden we spelletje met 2 Canadezen en 2 Oosterijkse dames en ‘s ochtends bezochten we 2 prachtige watervallen. In Tete Batu verbleven we in een Oud Koloniaal landhuis boven op een berg, de kamer was afschuwlijk, het eten was daarentegen heerlijk en het feit dat wij de enige toeristen in het hele dorp waren maakte alles goed. We maakten een mooie wandeling langs lokale dorpjes, deelden snoepjes uit aan zwaaiende kindjes en zagen lokale jongens voetballen in de stromende regen op een oud knollen veld. Het hoogtepunt van Lombok en waarschijnlijk van onze vakantie was ons verblijf in Ekas, voor het eerst kwamen we per toeval terecht in een echte homestay. We aten met de familie, Roos speelden met de kinderen en ik ging ‘s ochtends mee te vissen op zee. Ekas is nog niet ondekt door het toerisme, wat apart is aangezien het hier echt beeldschoon is. De foto’s zullen bij thuiskomst een hoop duidelijk maken.
Als klap op de vuurpijl brachten we 2 nachten door in surfwalhalla Kuta-Lombok. Als ik de mensen die wij hier hebben ontmoet mag geloven, schijnen de golven maar op een paar plekken in de wereld zo constant te zijn. Toen we de volgende ochtend weliswaar op een longboard en op beginners beach ‘Selang Belanak’, allebij golf naar golf pakten kon ons geluk niet meer op. In Kuta-Lombok huur je voor 6 euro een top hotelkamer incl. ontbijt voor 2 personen, ‘s avonds eet je Nasi Goreng bij de Warung op de hoek en pak je een paar biertjes met je surf vrienden in een van de vele strandtentjes! Wat een leven!

In Senggigi leverden we onze motor in en werden we bij aankomst in ons hotel verrast met een gratis upgrade. Alle kamers waren vol, daarom mochten wij voor 13 hele euro’s verblijfen in een rooftop villa met prive zwembad. De 550 kilometer had voor een pittig houten kontje gezorgd, daarbij hadden we deze 6 dagen de beschikking over beperkte kledij, we genoten dus maar al te graag van deze plotselinge luxe.
Hoe relaxt onze laatste nacht op Lombok was, onze laaste nacht in Indonesie zal vooral Roos lang bijblijven. Als jullie haar straks weer zien zing dan vooral niet ‘Allemaal Beestjes’ van Ronnie en de Ronnies. Ik zweer dat de alcohol er deze keer niets mee te maken had…

Zoals ik eerder in dit verhaal al aangaf, bevinden we ons nu op de Perhentian Islands in Maleisie, voor vele is het misschien een vraag hoe kom je van Senggigi-Lombok naar deze eilanden groep in het noorden van Maleisie. Wij hebben het antwoord; een krakkemikkig busje van Senggigi naar de haven, een boot naar Bali, een nog ouder busje van de haven op Bali naar Kuta-Bali, vervolgens een lange lange nacht in een van de vele luxe clubs op Bali, na een taxi en een vlucht van 3 uur met Asia Airways kom je aan in Kuala Lumpur, na een dag winkelcentra hoppen, een bus, 6 metro’s en een nachtbus kom je aan in Kuala Besut, hier mag je 3 uur op straat wachten op de eerste speedboot die je naar de Perhentian Islands brengt. Deze reis koste ons 5 jaar van ons leven, maar duurt in werkelijkheid slechts 48! uur.
De lange reis na deze mooie eilanden is trouwens ieder uur waard. Heerlijk om een hele week in hetzelfde hutje te slapen. Iedere dag bezoeken we een nieuw strandje en morgen staat er nog een dagje duiken op het programma. Verder chillen we hier erg veel, en helaas begint zo langzamerhand het besef van realiteit door te dringen. Roos gaat op zoek naar een baan als dietist en ik mag mij 1 april weer melden in Amsterdam bij de kinderboekafdeling.

Als alles goed gaat landen we aanstaande vrijdag om 14:00 uur op Schiphol. Wees gerust mensen we vliegen niet met Malaysie Airways. Een ding is zeker, dit was dan wel onze eerste reis samen, maar dit is zeker niet onze laatste. Nepal, Iran, Zuid-Afrika, Marokko of Canada; plannen genoeg maar laten we eerst maar is wat euro’s gaan verdienen.

Ik wil jullie bedanken voor de leuke reacties de afgelopen maanden en ik hoop dat jullie weer hebben genoten van de verhalen.

Liefs & tot snel.

Roos en Dave

Ps. Voor de echte fans hebben we hier een overzicht van ons vakantie cd’tje.
1. Oasis – Don’t look back in anger
2. Job 2 Do – Doo Doo Doo (English version)
3. Spice Girls – If you wanna be my lover
4. Dennis Clousion – Somermove
5. Steven & Coconot Treez – Hingga Jenuh
6. Amtenar – Lombok I love you
7. Sublime – Santeria
8. Nina Simone – Ain’t got no money
9. Editors – The Phone Book
10. Semisonic – Closing Time